Onze verhalen en onze dromen: februari 2012

woensdag 15 februari 2012

Liefde

Omdat ik veel van je houd, heb ik deze gekozen zoals je ziet. ik heb je lief.
Op de allereerste dag sprak mijn hart dat je de ware bent. Dat is wat je voor
mij bent: liefde. En met veel liefde die je bent voor mij.

Bij deze even proberen wat letters met dit toetsenbord te toveren. Letters worden zinnen en zinnen worden dit verhaaltje:

Enige jaren geleden ben ik tegen mijn zin opgenomen in dijkzigt. Op dat moment was ik behoorlijk de weg kwijt werkeloos veel blowen en gebruikmakend van de gastvrijheid van mijn ouders. In dat dijkzigt ben ik tegen mijn zin aan ''antipsychotica'' gebracht. Ongeveer een jaar geleden werd ik tegen mijn wil opgenomen in bavo capelle. Op deze plek ben ik weer tegen mijn zin gedwongen tot middelen. Deze middelen gaven mij symtomen die ik het best kan omschrijven als chemische castratie. De pijnschokken in mij scrotum bleken een paar maanden en een echo later een varocele te hebben veroorzaakt. Dit is een soort opzwelling van de spatader in mijn klote. Het laatste middel dat ze mij daar opdrongen veroorzaakte bij mij zware suicidaliteit. Dus die teringzooi ben ik al gauw elke ochtend uit gaan spugen. Elke ochtend een leugen wat ik ook in de bw waar ik terecht ben gekomen een tijd braaf heb volgehouden. Nadat ik in de bw vertelde dat ik die troep in werkelijkheid niet tot mij nam. Is er weer een hele machine gestart die tot het opdringen van ''antipsychotica'' heeft geleid. Deze middelen leiden tot een brutalisatie van mijn lichaam en nog erger een brutalisatie van mijn ziel. Ik geloof niet in deze middelen voor niemand. Wel begin ik te geloven dat deze middelen bepaalde genen erger aanvallen. Vanuit bepaalde "westerse''/kapitaalistische standpunten lijkt dit een naar verhaal. Ik wil hierbij een uitspraak aanhalen die ik vaker heb gedaan: Sommigen mensen zeggen dat we "de oorlog'' hebben gewonnen. Mogen we ook een traan laten voor alle broeders en zusters die we hebben verloren?

Vorige week ben ik bij een afkickkliniek wezen kijken. Bij deze kliniek kan ik misschien op een positieve manier van de softdrugs afblijven. Vandaag ben ik gestopt met de harder then hard. Iets wat voor mij in ieder geval een opluchting is.

woensdag 8 februari 2012

Gedachte

Die wijn, zegt iemand, is voor een speciale gelegenheid.
En voor mij -Catwoman- is elke dag een speciale gelegenheid.

Catwoman

Ode

Zachtjes liet ik de regen op me vallen, op de bank voor ons huis, en ik dacht aan HEM, die mooie lieve man die mijn vriend is.
Hij wast, zuigt en maakt de kattenbak schoon. Van hem is er geen tweede !!!

Family of Catwoman

Verhaaltje

Verbijsterd keek ik naar haar hoge hakjes, dié Vrouw met stropdas bij de dokter en..... vroeg me af hoe zij daar op kon lopen.
By the way: ze liep goed weg.

Catwoman

gezegde's

Waar het hart vol van is loopt de droom van over

Catwoman and a friend

Zij heeft een speciale remedi,
zij is een remidiste

Catwoman

Scheetjes dagboek van jaren geleden

Geschreven 29-12-2011

Goedenavond,

Mijn naam is Scheetje en ik ben een poes(je) van 21 jaar oud.
Mijn vrouwtje heeft me van alles mee laten maken.
Zo had zij eens het idiote idee om mij mee te nemen op visite bij een 'buurman' verderop.
Het was daar vies en smerig en er was geen wc papier.
En passant pikte de buurman de laatste aansteker van mijn vrouwtje.
Op een gegeven moment besloot mijn vrouwtje weg te gaan, ze kon mij NIET vinden en ik durfde niet te voorschijn te komen, ik was doodsbang daar en had me verstopt onder oud roest op het balkon.
En wat me nog bijstaat is dat m'n vrouwtje 12 uur 's nachts het slot van de deur open deed van ons huisje en dat ze mij hoorde mauwen en ging me zoeken en roepen en soms durfde ik zelfs niet te mauwen.
Het leven was voor mij bar en boos, geen drinken en geen eten.
Op een dag hoorde ik gestommel en wie kwam daar eindelijk (weer) aan.... mijn vrouwtje met een vriendje.
Samen pakten ze me op en brachten me naar m'n eiegen huisje en na één week had ik weer eten.
Ik was wel even in een shock, maar nu, vele jaren later, ben ik aan de beterende hand, ook al ben ik 21!

Catwoman

Branden

Hee,

Morgen heb ik een afspraak bij een afkickkliniek. Ik hoop dat ik daar gauw terecht kan om daar van het blowen af te komen. Dat het nu zo gaat vind ik zwak van mezelf. Angsten over mijn toekomst blijven door mijn ziel spoken. Ook in combinatie met mijn gedragingen. Mijn hoofd blijft kraken als een ijsblok dat met een honkbalknuppel wordt geslagen.

Ondanks alles blijft het missen van een ontbeantwoorde liefde het meest branden.

Branden in mijn hart. Wat morgen ook mag brengen voor ons. De liefde zal altijd blijven branden. Branden in het begin der tijden in het nu en tot het eind.

Muziek:

woensdag 1 februari 2012

Écrire, n'importe quoi...

Ik weet niet wat ik moet gaan schrijven. Altijd als ik niet weet wat ik moet schrijven, denk ik aan de uitspraak van Marguerite Duras: écrire n'importe quoi, "schrijven, het geeft niet wat". Dan begin ik maar met schrijven en kijk waar de woorden mij willen leiden. Moet ik weer schrijven over een betere wereld? Moet ik een mooie droom of een nachtmerrie beschrijven? "Onze dromen" kan tenslotte ook opgevat worden als "onze nachtmerries"? Binnenkort ga ik starten met een studie in ervaringsdeskundigheid bij de Pameijer. Ik heb veel ervaring met allerlei psychische ellende. Ik heb hier niet om gevraagd voor zover ik weet, maar er is niemand anders die ik er de schuld van kan geven dan mijzelf. Ik had niet zoveel moeten blowen, ik had beter naar de mensen om mij heen moeten luisteren, ik had trouwer aan mijn medicijnen moeten zijn, et cetera, et cetera..

Nu is al mijn ellende dus als ervaringskapitaal aan de creditzijde van mijn bestaan bijgeboekt en kan ik dit alles gaan inzetten voor mijn medemens, zodat ik eindelijk iets goeds in de maatschappij kan gaan betekenen. Het is iets wat ik altijd heb gewild maar nooit heb kunnen bereiken. Zoals bijna iedereen kan ik niet gelukkig zijn zonder iets te betekenen voor anderen. Het moet allemaal nog gaan gebeuren, maar de eerste stappen zijn gezet.

Een paar nachten geleden had ik een nachtmerrie. Ik droomde dat ik met de band van Roosbeef in een oud huis vol met kakkerlakken zat, van hele kleintjes tot hele grote. Ze konden ook gemeen bijten en of een gegeven moment was er een hele boze vrouw in schaarse SM kleding en zij bleek de duivel te zijn. De rest van de droom was een gevecht tegen het kwaad. Of het goede uiteindelijk gewonnen heeft, weet ik niet, want de droom werd afgebroken door het alarm van mijn telefoon, dat aangaf dat het tijd was om op te staan. De verwarming had deze nacht veel te warm gestaan en mijn lakens waren doordrenkt van het zweet. Het laatste beeld van de nachtmerrie dat me voor de geest staat is dat we een slechte man in een stalen kist opsloten en de deksel ging dicht met een harde klap. Als er een strijd tegen het kwaad is, zijn er dan boze mensen die wij moeten doden of op moeten sluiten, of kan het kwaad alleen door liefde overwonnen worden en moet er niemand bestreden, gedood of opgesloten worden? Ik heb altijd het laatste gedacht. De Boeddha schijnt ooit gezegd te hebben: "haat is nog nooit door haat verdreven". Zoals ik het einde van mijn droom moet duiden, had het kwaad in mijzelf dus toch weer gewonnen, door de haat tegen het kwade...

Ach, een duidelijke tweedeling tussen goed en kwaad is er misschien niet te maken, maar ik zoek altijd duidelijkheid. Als ik die duidelijkheid dan niet kan vinden, maak ik hem zelf, vandaar dat ik een beetje naïef ben gebleven altijd. Alles begint bij zelfkennis en een spreuk van Salomo is: "wie zichzelf beheerst is groter dan wie een stad beheerst". Helaas beheers ik mezelf niet en een stad beheers ik ook niet. Er zijn in het leven maar weinig dingen die ik beheers. Ik moet het doen met wat ik heb en dat is genoeg voor mij. Problemen zijn er om op te lossen en als dat niet gaat, accepteer je ze.

Tot zover dit wat onsamenhangende stukje. Het was zeker een "écrire, n'importe quoi", maar ik heb weer iets gedaan en daar gaat het om...