Rotterdammer

Ik wou graag klagen in dit blogbericht.

Of wou ik mezelf gewoon graag even op mijn borst kloppen? Dat gaat vaak samen. Ellende in de wereld is voor mij ook vaak een reden om mezelf niet te slecht te vinden.
Klagen hoeft niet slecht te zijn. Klagen verwar ik ook met kritiek. Twee begrippen die niet samen hoeven te gaan. Kritiek geven is moeilijk. Laat ik het toch maar effe proberen ik moet nu toch wat.
Ik vindt het lastig tegenstellingen te zien in de wereld. Mensen hebben niks te eten en worden misbruikt. Terwijl anderen een gigantisch huis hebben bezittingen en luxe eten.
Als ik beatrix zou zijn zou ik een leuke boomhut voor mezelf bouwen. En de rest weggeven aan mensen die ook willen wonen en leven. Groote kans dat de andere beatrixie's je voor gek verklaren. Maar ja als ik beatrix zou zijn zou beatrix al gek zijn DUS. Of juist weer niet? Het blijft lastig.
Deze maatschappij is gebouwd op het bloed van Slaven wit zwart en geel. Ik voel me materieel rijk. Ik heb meer dan genoeg te eten. Blij ben ik dat ik vriendschap mag ervaren en samen mag zijn met leuke mensen. Het is moeilijk om niet kotsmisselijk te worden als ik aan High societie exsessen denk.
Moeilijk is het ook juist om te zien dat mensen in de wereld die ik zie samen ontplooien. Het is om Jaloers van te worden. Lachen kan ik er wel om en het gevoel dat ik onderdeel ben van leven.

muziek

Hoi allemaal,

Ten eerste wil ik vertellen wat het bloghuis voor mij is en doet. Bloghuis is voor mij een positieve dagbesteding. Vooral belangrijk voor mij is dat ik onder de mensen ben op dac buuf en co. Zijn altijd lieve mensen. Ons bloghuis wordt begeleidt door Thann-Tam. Thann heeft altijd een intelligent luisterend oor die mij vaak duidelijker doet denken (iets wat ik vaak goed kan gebruiken). Bloggen is voor mij een goeie manier om mezelf een beetje beter te begrijpen. Ook vindt ik het leuk om me blogs te lezen en te zien dat ik verander en leer. Het is een beetje een dagboek voor mij. Ook vindt ik het leuk om te denken dat mijn blog wordt gelezen. Ik vindt het ook confronterend en soms beschamend om mezelf terug te lezen en te zien. In plaats van een mooie ontspannen dans heb ik laatst bijvoorbeeld een filmpje geplaatst van een opgejaagd dier. Wat een qausimodo denk ik dan en die gespannen trekken op mijn gelaat en die dikke ader op mijn keel. IJdeltuiterij!? Zo kom ik mezelf een beetje tegen. Dus ik blijf gewoon een beetje me ding doen op me blogje.


Ik ben nu bij moeder. Straks ga ik een zakje weed halen. En daarna ga ik schoon maken. Vanmiddag ga ik naar bw onderdak om te genieten van samen zijn en muziek.

Dieren

Hee luitjes,

Als eerste wil ik alle rotterdammers bedanken voor alle liefde. Met name alle kinderen in Bospolder en Coolhaveneiland.

Ik heb net een filmpje geschoten in dit filmpje zie je mij bewegen met geluiden. Dit concept heb ik vaker gebruikt en heb ik o.a. andere gebaseerd op de shaolins grandmaster text. De shaolin gebruiken de inspiratie van dieren om hun vechtkunsten te leren.
Ik ben me er van bewust dat dit filmpje een beetje raar overkomt (fysiek zit ik niet zo lekker in me vel als een paar jaar geleden) doch hoop ik dat het concept duidelijk wordt, een concept waar ik in geloof.
Ik heb ook nog een jongleerfilmpje geschoten waar ik niet echt tevreden over ben net als me nunchaku en bo filmpje maar wat ik toch wil delen.


En ook nog een prachtig nummer van Otis

Carmem Gomes

Normaal zoek ik een  bestemde dag om iets over mezelf op te schrijven.
Ik kies  een stuk uit mijn dagelijks schrijfboekje. Het stuk is wel geselecteerd. Het is heel lang geleden  opgeschreven.
Ik ben 48 jaar en woon in Roterdam. Ik hou van Rotterdam. Dat maakt mij blij. Ik praat heel vaak over heel veel puntjes,van dagelijks dingen doen.Ik ben ook bezig met vrijwilligswerk, daar gaat mijn hart naar toe.
En ik doe dat met alle liefde van de wereld en ik heb leuke vrienden en vriendinen. Dat was  het een beetje voor vandaag. Ik groet  jullie. Carmem. Tot volgende keer.

blijheid is bezonder