Ik weet niet wat ik moet gaan schrijven. Altijd als ik niet weet wat ik moet schrijven, denk ik aan de uitspraak van Marguerite Duras: écrire n'importe quoi, "schrijven, het geeft niet wat". Dan begin ik maar met schrijven en kijk waar de woorden mij willen leiden. Moet ik weer schrijven over een betere wereld? Moet ik een mooie droom of een nachtmerrie beschrijven? "Onze dromen" kan tenslotte ook opgevat worden als "onze nachtmerries"? Binnenkort ga ik starten met een studie in ervaringsdeskundigheid bij de Pameijer. Ik heb veel ervaring met allerlei psychische ellende. Ik heb hier niet om gevraagd voor zover ik weet, maar er is niemand anders die ik er de schuld van kan geven dan mijzelf. Ik had niet zoveel moeten blowen, ik had beter naar de mensen om mij heen moeten luisteren, ik had trouwer aan mijn medicijnen moeten zijn, et cetera, et cetera..
Nu is al mijn ellende dus als ervaringskapitaal aan de creditzijde van mijn bestaan bijgeboekt en kan ik dit alles gaan inzetten voor mijn medemens, zodat ik eindelijk iets goeds in de maatschappij kan gaan betekenen. Het is iets wat ik altijd heb gewild maar nooit heb kunnen bereiken. Zoals bijna iedereen kan ik niet gelukkig zijn zonder iets te betekenen voor anderen. Het moet allemaal nog gaan gebeuren, maar de eerste stappen zijn gezet.
Een paar nachten geleden had ik een nachtmerrie. Ik droomde dat ik met de band van Roosbeef in een oud huis vol met kakkerlakken zat, van hele kleintjes tot hele grote. Ze konden ook gemeen bijten en of een gegeven moment was er een hele boze vrouw in schaarse SM kleding en zij bleek de duivel te zijn. De rest van de droom was een gevecht tegen het kwaad. Of het goede uiteindelijk gewonnen heeft, weet ik niet, want de droom werd afgebroken door het alarm van mijn telefoon, dat aangaf dat het tijd was om op te staan. De verwarming had deze nacht veel te warm gestaan en mijn lakens waren doordrenkt van het zweet. Het laatste beeld van de nachtmerrie dat me voor de geest staat is dat we een slechte man in een stalen kist opsloten en de deksel ging dicht met een harde klap. Als er een strijd tegen het kwaad is, zijn er dan boze mensen die wij moeten doden of op moeten sluiten, of kan het kwaad alleen door liefde overwonnen worden en moet er niemand bestreden, gedood of opgesloten worden? Ik heb altijd het laatste gedacht. De Boeddha schijnt ooit gezegd te hebben: "haat is nog nooit door haat verdreven". Zoals ik het einde van mijn droom moet duiden, had het kwaad in mijzelf dus toch weer gewonnen, door de haat tegen het kwade...
Ach, een duidelijke tweedeling tussen goed en kwaad is er misschien niet te maken, maar ik zoek altijd duidelijkheid. Als ik die duidelijkheid dan niet kan vinden, maak ik hem zelf, vandaar dat ik een beetje naïef ben gebleven altijd. Alles begint bij zelfkennis en een spreuk van Salomo is: "wie zichzelf beheerst is groter dan wie een stad beheerst". Helaas beheers ik mezelf niet en een stad beheers ik ook niet. Er zijn in het leven maar weinig dingen die ik beheers. Ik moet het doen met wat ik heb en dat is genoeg voor mij. Problemen zijn er om op te lossen en als dat niet gaat, accepteer je ze.
Nu is al mijn ellende dus als ervaringskapitaal aan de creditzijde van mijn bestaan bijgeboekt en kan ik dit alles gaan inzetten voor mijn medemens, zodat ik eindelijk iets goeds in de maatschappij kan gaan betekenen. Het is iets wat ik altijd heb gewild maar nooit heb kunnen bereiken. Zoals bijna iedereen kan ik niet gelukkig zijn zonder iets te betekenen voor anderen. Het moet allemaal nog gaan gebeuren, maar de eerste stappen zijn gezet.
Een paar nachten geleden had ik een nachtmerrie. Ik droomde dat ik met de band van Roosbeef in een oud huis vol met kakkerlakken zat, van hele kleintjes tot hele grote. Ze konden ook gemeen bijten en of een gegeven moment was er een hele boze vrouw in schaarse SM kleding en zij bleek de duivel te zijn. De rest van de droom was een gevecht tegen het kwaad. Of het goede uiteindelijk gewonnen heeft, weet ik niet, want de droom werd afgebroken door het alarm van mijn telefoon, dat aangaf dat het tijd was om op te staan. De verwarming had deze nacht veel te warm gestaan en mijn lakens waren doordrenkt van het zweet. Het laatste beeld van de nachtmerrie dat me voor de geest staat is dat we een slechte man in een stalen kist opsloten en de deksel ging dicht met een harde klap. Als er een strijd tegen het kwaad is, zijn er dan boze mensen die wij moeten doden of op moeten sluiten, of kan het kwaad alleen door liefde overwonnen worden en moet er niemand bestreden, gedood of opgesloten worden? Ik heb altijd het laatste gedacht. De Boeddha schijnt ooit gezegd te hebben: "haat is nog nooit door haat verdreven". Zoals ik het einde van mijn droom moet duiden, had het kwaad in mijzelf dus toch weer gewonnen, door de haat tegen het kwade...
Ach, een duidelijke tweedeling tussen goed en kwaad is er misschien niet te maken, maar ik zoek altijd duidelijkheid. Als ik die duidelijkheid dan niet kan vinden, maak ik hem zelf, vandaar dat ik een beetje naïef ben gebleven altijd. Alles begint bij zelfkennis en een spreuk van Salomo is: "wie zichzelf beheerst is groter dan wie een stad beheerst". Helaas beheers ik mezelf niet en een stad beheers ik ook niet. Er zijn in het leven maar weinig dingen die ik beheers. Ik moet het doen met wat ik heb en dat is genoeg voor mij. Problemen zijn er om op te lossen en als dat niet gaat, accepteer je ze.
Tot zover dit wat onsamenhangende stukje. Het was zeker een "écrire, n'importe quoi", maar ik heb weer iets gedaan en daar gaat het om...
Hoi Linus,
BeantwoordenVerwijderenJe schrijft heel boeiend en volgens mij ben je nogal belezen, wat leuk!
Gefeliciteerd met je studie bij HTH, ik lees dat je jezelf wat verwijten maakt om het verleden, maar deze kans heb je met beide handen aangepakt, geef jezelf daar ook zeker de credits voor. :-))
Ik herken je behoefte aan duidelijkheid en beheersing, zeker als het om mijn gevoelens gaat bijvoorbeeld. Ik leer wel steeds beter dat als ik het kan loslaten en kan toelaten zoals het zich aan dient, dat ik er beter mee om kan gaan. Geleerd vanuit de Mindfulness training die jullie bij HTH ook gaan krijgen.
Ik droomde vannacht dat ik een heerlijke saus aan het maken was. Kwam op het briljante idee om er wat zoetstof aan toe te voegen, was teveel waardoor de saus vies werd en toen besloot ik m opnieuw te maken en werd ik wakker. Recept maar zelf verzinnen dus haha
Ben benieuwd naar je volgende blog! Ga je ook over je ervaringen binnen HTH schrijven?
Hartelijke groetjes,
Clarissa (ervaringsdeskundige Empowerment team)
Om nog wat van je vragen te beantwoorden: ik ga gewoon met schrijven voor het Bloghuis als het even kan, alleen zal ik niet meer bij de sessies ter plaatse op de Pieter de Hooghweg kunnen zijn om dan ik woensdagen naar HTH moet. Ik ga dan ook wel schrijven over mijn ervaringen daar denk ik. En ja, briljante ideeën die je tijdens dromen hebt, zijn in de realiteit van alledag meestal niet echt bruikbaar. Carmiggelt heeft daar eens een heel leuk verhaaltje over geschreven. Hij lag eens een nacht in een soort halfslaap en had toen een heel briljant inzicht. Hij dacht: "ik moet dit opschrijven", maar aangezien het nogal koud was had hij helemaal geen zin om zijn bed uit te komen. Uiteindelijk deed hij het toch en schreef het briljante inzicht op een papiertje. De volgende morgen werd hij wakker "met de vreugde van een kind op de dag van zijn verjaardag", alsof er een cadeautje voor hem klaar lag en vol verwachting liep hij naar zijn schrijftafel. Op het papiertje stond geschreven: "Het konijn op de lange weg"...:)))
VerwijderenIk ben trouwens blij om te horen dat we mindfullness bij HTH gaan krijgen. Groetjes en tot ziens.
Hoi Clarissa, bedankt voor je leuke reactie. Kan het zijn dat ik jouw naam al eens gehoord heb? Was je soms bij de sollicitanten van Kwartiermakers? Het is vreemd, want ik heb toevallig net een verhaaltje over een Clarissa geschreven. Het heet: "Woorden voor Clarissa" en is geschreven voor de "Hartstocht" die in het kader van Valentijnsdag georganiseerd gaat worden. Op de 15e, de dag na Valentijnsdag dus, zal ik het voordragen ergens bij een DAC, ik weet nog niet waar. In ieder geval dacht ik de naam Clarissa gewoon verzonnen te hebben en nu zie ik hem ineens onder mijn blog staan, bizar wel hoor:))
BeantwoordenVerwijderen