Rotterdammer

Ik wou graag klagen in dit blogbericht.

Of wou ik mezelf gewoon graag even op mijn borst kloppen? Dat gaat vaak samen. Ellende in de wereld is voor mij ook vaak een reden om mezelf niet te slecht te vinden.
Klagen hoeft niet slecht te zijn. Klagen verwar ik ook met kritiek. Twee begrippen die niet samen hoeven te gaan. Kritiek geven is moeilijk. Laat ik het toch maar effe proberen ik moet nu toch wat.
Ik vindt het lastig tegenstellingen te zien in de wereld. Mensen hebben niks te eten en worden misbruikt. Terwijl anderen een gigantisch huis hebben bezittingen en luxe eten.
Als ik beatrix zou zijn zou ik een leuke boomhut voor mezelf bouwen. En de rest weggeven aan mensen die ook willen wonen en leven. Groote kans dat de andere beatrixie's je voor gek verklaren. Maar ja als ik beatrix zou zijn zou beatrix al gek zijn DUS. Of juist weer niet? Het blijft lastig.
Deze maatschappij is gebouwd op het bloed van Slaven wit zwart en geel. Ik voel me materieel rijk. Ik heb meer dan genoeg te eten. Blij ben ik dat ik vriendschap mag ervaren en samen mag zijn met leuke mensen. Het is moeilijk om niet kotsmisselijk te worden als ik aan High societie exsessen denk.
Moeilijk is het ook juist om te zien dat mensen in de wereld die ik zie samen ontplooien. Het is om Jaloers van te worden. Lachen kan ik er wel om en het gevoel dat ik onderdeel ben van leven.