Mijn mooiste droom
Dit is een gedicht over hoe het leven kan zijn als je ziek bent. Het heet: Mijn Mooiste droom.
Als je ziek bent is het leven niet altijd gemakkelijk. Omdat niet alle ziektes van de buitenkant even duidelijk te zien zijn, stuit je wel eens op onbegrip. bijvoorbeeld als je een chronische aandoening hebt waarbij je vooral bij bepaalde handelingen hinder ondervindt. Dit kan zijn in de vorm dat het je gewoon niet lukt of omdat het je gewoon pijn doet. Pijn kan niemand goed zien, zeker niet als je het niet wilt laten zien, maar daarmee is het nog niet verdwenen. Mensen die ziek zijn, chronisch of niet, willen zich vaak flink houden, niet afhankelijk zijn van een ander, helaas ben je dat in sommige gevallen wel. Je kunt er gewoon weg niet omheen dat je af en toe iemand om hulp zal moeten vragen. Ik weet dat dat niet altijd even leuk is, maar het belangrijkste wat ik de afgelopen periode heb geleerd, is dat als je er over praat, mensen duidelijk probeert te maken hoe het voor jou is, dan wordt het een beetje gemakkelijker om die grens over te gaan en toch om hulp te vragen.
Ik vond het ook heel erg moeilijk om te moeten toegeven dat ik bepaalde dingen gewoon niet meer kon. Ik ben nog jong en er wordt van mij verwacht dat ik dan dus ook sterk ben. Ik ben ook jong en ik was ook sterk, maar nu niet meer. Om de onmacht die ik toen voelde en nu nog steeds af en toe, heb ik daar een gedicht over geschreven, misschien heeft iemand er iets aan. Voor mij was het al belangrijk dat mensen na het lezen van dit gedicht tegen mij zeiden, ik wist niet dat je er zo mee bezig was, dat het je zo bezig houd. nou dat deed het dus wel en nog steeds.
Als ik iemand die in een zelfde situatie zit met dit gedicht een duwtje in de juiste richting kan geven, dan is het al heel wat waard. Het gedicht heet MIJN MOOISTE DROOM, lees het maar en vertel me wat je er van vind.
Mijn mooiste droom
Zoveel mensen denken te weten wat ik voel, of te begrijpen wat ik bedoel.
Maar hoe kun je iets uit proberen te leggen, als je het eigenlijk niet eens kunt
zeggen. Een ander kan niet voelen wat ik niet begrijpen wat voel, ik bedoel.
En als ik alles nou eens zou vertellen, zullen ze dan niet hun oordeel vellen?
Ze zien niet waar ik dagelijks mee leef, hoeveel ik elke dag weer geef.
om de dag door te kunnen komen, om te kunnen blijven dromen.
Dromen dat het ooit eens anders zal zijn,dat ik niet meer hoef te leven
met die pijn. Niet meer hoef te zeggen, dat lukt me niet, want dat doe
mij zo’n verdriet. Gewoon te leven, zonder pijn, blij zijn zonder zorgen.
dat is elke dag, heel even.
mijn mooiste droom voor morgen...
Dat was het dan...
Liefs Adil Sabih
Dit is een gedicht over hoe het leven kan zijn als je ziek bent. Het heet: Mijn Mooiste droom.
Als je ziek bent is het leven niet altijd gemakkelijk. Omdat niet alle ziektes van de buitenkant even duidelijk te zien zijn, stuit je wel eens op onbegrip. bijvoorbeeld als je een chronische aandoening hebt waarbij je vooral bij bepaalde handelingen hinder ondervindt. Dit kan zijn in de vorm dat het je gewoon niet lukt of omdat het je gewoon pijn doet. Pijn kan niemand goed zien, zeker niet als je het niet wilt laten zien, maar daarmee is het nog niet verdwenen. Mensen die ziek zijn, chronisch of niet, willen zich vaak flink houden, niet afhankelijk zijn van een ander, helaas ben je dat in sommige gevallen wel. Je kunt er gewoon weg niet omheen dat je af en toe iemand om hulp zal moeten vragen. Ik weet dat dat niet altijd even leuk is, maar het belangrijkste wat ik de afgelopen periode heb geleerd, is dat als je er over praat, mensen duidelijk probeert te maken hoe het voor jou is, dan wordt het een beetje gemakkelijker om die grens over te gaan en toch om hulp te vragen.
Ik vond het ook heel erg moeilijk om te moeten toegeven dat ik bepaalde dingen gewoon niet meer kon. Ik ben nog jong en er wordt van mij verwacht dat ik dan dus ook sterk ben. Ik ben ook jong en ik was ook sterk, maar nu niet meer. Om de onmacht die ik toen voelde en nu nog steeds af en toe, heb ik daar een gedicht over geschreven, misschien heeft iemand er iets aan. Voor mij was het al belangrijk dat mensen na het lezen van dit gedicht tegen mij zeiden, ik wist niet dat je er zo mee bezig was, dat het je zo bezig houd. nou dat deed het dus wel en nog steeds.
Als ik iemand die in een zelfde situatie zit met dit gedicht een duwtje in de juiste richting kan geven, dan is het al heel wat waard. Het gedicht heet MIJN MOOISTE DROOM, lees het maar en vertel me wat je er van vind.
Mijn mooiste droom
Zoveel mensen denken te weten wat ik voel, of te begrijpen wat ik bedoel.
Maar hoe kun je iets uit proberen te leggen, als je het eigenlijk niet eens kunt
zeggen. Een ander kan niet voelen wat ik niet begrijpen wat voel, ik bedoel.
En als ik alles nou eens zou vertellen, zullen ze dan niet hun oordeel vellen?
Ze zien niet waar ik dagelijks mee leef, hoeveel ik elke dag weer geef.
om de dag door te kunnen komen, om te kunnen blijven dromen.
Dromen dat het ooit eens anders zal zijn,dat ik niet meer hoef te leven
met die pijn. Niet meer hoef te zeggen, dat lukt me niet, want dat doe
mij zo’n verdriet. Gewoon te leven, zonder pijn, blij zijn zonder zorgen.
dat is elke dag, heel even.
mijn mooiste droom voor morgen...
Dat was het dan...
Liefs Adil Sabih
Geen opmerkingen:
Een reactie posten